วัดห้วยโรงใน -ฐานข้อมูลพระพุทธศาสนาประเทศไทย Thailand Buddism Database

ประวัติวัดห้วยโรงใน วัดห้วยโรงใน ได้ก่อตั้งขึ้นเมื่อประมาณปี พ.ศ.2497 ก่อนหน้านั้นยังไม่มีวัดในหมู่บ้าน ชาวบ้านต้องเดินเท้าไปทำบุญที่วัดไทรพร้าว โดยสมัยนั้นถนนหนทางที่ใช้ในการเดินทางก็ลำบาก เป็นแบบทางเกวียน ที่ลัดเลาะตามลำห้วยแม่คำมี ในฤดูฝนเวลาที่ชาวบ้านจะไปวัดไทรพร้าวเพื่อทำบุญในวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา เช่น วันพระ วันเข้าพรรษา วันออกพรรษา หรือฟังเทศน์มหาชาติ ฯลฯ ชาวบ้านต้องเดินเท้าไปตามลำห้วยแม่คำมี ผ่านหมู่บ้านกิ่วนาค ระยะทางประมาณ 3 กิโลเมตร เพื่อไปทำบุญที่วัดไทรพร้าว รวมแล้วระยะทางประมาณ 6 กิโลเมตร บ้างครั้งต้องนอนค้างคืนที่วัดจนกว่าพิธีสำคัญทางศาสนาจะแล้วเสร็จ ทางหมู่บ้านจึงได้หารือ และตกลงใจโดยพร้อมเพรียงกันที่จะสร้างวัดห้วยโรงในขึ้น เพื่อเป็นศูนย์รวมจิตใจของคนในหมู่บ้าน โดยเบื้องต้นจะขอจัดตั้งเป็นสำนักสงฆ์ก่อน ซึ่งในการจัดตั้งดังกล่าวมีนายปัญญา พุทธลก ผู้ใหญ่บ้านห้วยโรงในสมัยนั้น ได้บริจาคที่ดินส่วนตัว เนื้อที่ 14 ไร่ 2 งาน 21 ตารางวา เพื่อใช้เป็นสถานที่ในการสร้างวัด และได้ขอความร่วมมือชาวบ้านห้วยรงใน บ้านน้ำพุน้อย บ้านน้ำพุสูง และบ้านห้วยโรงนอก ช่วยกันจัดหาไม้สักเพื่อสร้างศาลาขึ้นมา 1 หลัง ขนาด 7x11 เมตร เพื่อใช้ประกอบพิธีกรรมทางศาสนา และในเบื้องต้นยังไม่มีพระมาจำพรรษาที่วัด พอถึงวัดพระแต่ละครั้งก็จะต้องไปนิมนต์พระสงฆ์จากวัดไทรพร้าว หรือวัดไผ่โทน มาทำพิธีกรรมทางศาสนา ต่อมาในปี พ.ศ.2500 คณะศรัทธาบ้านห้วยโรง หมู่ที่ 4 ตำบลไผ่โทน (บ้านห้วยโรงใน บ้านห้วยโรงนอก บ้านน้ำพุน้อย และบ้านน้ำพุสูง) ได้ร่วมกันสร้างกุฏิสงฆ์ขนาดประมาณ 8x12 เมตร ลักษณะยกพื้นมีใต้ถุนสูง ศิลปะแบบเรือนล้านนา มี 2 ห้องนอน 1 ห้องโถง มีเรือนชานเชื่อมระหว่างบันได ห้องครัว และและได้นิมนต์พระอัฐวงค์ อิทธิวโร มาจำพรรษาและรักษาการเจ้าอาวาสรูปแรกของวัดห้วยโรงใน ในปี พ.ศ.2502 ได้สร้างศาลาการเปรียญ ขนาด 8.6x16.8 เมตร ตัวอาคารเป็นเสาไม้ หลังคาสังกะสี ก่อ/ฉาบผนังด้วยปูน ในศาลาประดิษฐานพระพุทธรูปปางสมาธิเป็นพระประธาน (หลวงพ่อกัญจนภัย) ในปี พ.ศ.2539 เมื่อครั้งพระปัญญา สุทธิญาโณ เจ้าอาวาสวัดห้วยโรงใน ในขณะนั้น และนายยอด ล้านมา ซึ่งดำรงตำแหน่งผู้ใหญ่บ้าน ได้ร่วมกับชาวบ้านห้วยโรงใน ในการดำเนินการก่อสร้างอุโบสถ เพื่อใช้ประกอบพิธีสังฆกรรมต่างๆ ทางศาสนา และได้ทำพิธีวางศิลาฤกษ์อุโบสถเมื่อวันเสาร์ เดือน 3 ขึ้น 11 ค่ำ ปีชวด พ.ศ.2539 โดยอุโบสถดังกล่าวเป็นศิลปะแบบไทยผสมล้านนาประยุกต์ มีขนาด 8x18 เมตร และตั้งแต่เริ่มก่อสร้างอุโบสถมา มีการผลัดเปลี่ยนเจ้าอาวาสเรื่อยมา การก่อสร้างจึงไม่ต่อเนื่องสำเร็จเพียงแค่โครงสร้างและรากฐานของอุโบสถ จนกระทั่งในปี พ.ศ.2547 พระพิศิษย์ เมธิโก ได้รับการนิมนต์ให้มาจำพรรษา ณ วัดห้วยโรงใน ตำบลห้วยโรง อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่ และพระคุณท่านได้ดำเนินการหาปัจจัยและเงินทุนในก่อสร้างวัดให้มีความก้าวหน้าเป็นอย่างมาก และอุโบสถเสร็จสมบูรณ์ โดยมีการดำเนินการต่างๆ ดังนี้ ในปี พ.ศ.2553 สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ด้วยความเห็นชอบของมหาเถรสมาคม ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2505 ได้อนุญาตให้นายภรัณยู สาพิน ผู้ใหญ่บ้านห้วยโรงใน สร้างวัดห้วยโรงในขึ้นที่ บ้านห้วยโรงในหมู่ที่ 4 ตำบลห้วยโรง อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่ ณ วันที่ 30 มีนาคม 2553 และได้แต่งตั้งให้พระพิศิษย์ เมธิโก อายุ 51 พรรษา 19 วิทยฐานะ น.ธ.เอก ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดห้วยโรงใน มีอำนาจหน้าที่ตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2505 แก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ (ฉบับที่ 2) พ.ศ.2535 ณ วันที่ 1 ธันวาคม พ.ศ.2553 ต่อมาเมื่อวันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ.2553 สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ได้มีประกาศเรื่องตั้งวัดในพระพุทธศาสนา ตามที่ได้รับอนุญาตให้สร้างวัด ณ บ้านห้วยโรงใน หมู่ที่ 4 ตำบลห้วยโรง อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่ ด้วยความเห็นชอบของมหาเถรสมาคม จึงประกาศตั้งวัดขึ้นในพระพุทธศาสนา มีนามว่า “วัดห้วยโรงใน” ลงนามโดย พลตรีสนั่น ขจรประศาสน์ รองนายกรัฐมนตรี ปฏิบัติราชการแทนนายกรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2554 มีประกาศสำนักนายกรัฐมนตรี พระราชทานวิสุงคามสีมา งวดที่ 1 ประจำปี 2554 (ขนาดเขตที่กำหนด กว้าง 20 เมตร ยาว 40 เมตร) ให้วัดห้วยโรงใน ตำบลห้วยโรง อำเภอร้องกวาง จังหวัดแพร่ ประกาศในราชกิจจานุเบกษา ฉบับประกาศทั่วไป เล่มที่ 128 ตอนพิเศษ 47 ง ลงวันที่ 28 เมษายน 2554 จัดพิธีฉลองอุโบสถ ปิดทองฝังลูกนิมิตขึ้น ระหว่างวันที่ 19-21 เมษายน 2556 ข้อมูลโดย : Sarasin